Joost van der Grinten (1927)
G.J. van der Grinten werd geboren op 10 augustus 1927 in Venlo. Zijn studie bouwkunde aan de T.H. Delft ronde hij in 1953 af, waarna hij in Amersfoort een architectenbureau startte. Vanaf 1955 werkte hij samen met L. Heijdenrijk. Tot de bekendste ontwerpen behoren De Kliniek voor Tandheelkunde van de Rijksuniversiteit Utrecht, Hoog-Catherijne te Utrecht (in samenwerking met architecten Spruit en Van Kasteel) en het Rekencentrum op de campus van de Universiteit Twente. Hij bouwde in de zestiger jaren diverse kerken, onder meer de Boskapel in Nijmegen en de H. Andreaskerk in Leersum. Ook in Eindhoven en Amsterdam (Buikersloot) werden kerken uitgevoerd. Van der Grinten heeft twee kerken gebouwd in Limburg, de H. Nicolaaskerk in Venlo, tevens zijn eerste kerk, en Het Woord Gods te Swalmen. Wat opvalt, is dat zijn kerken een zeer doordacht liturgisch programma hadden, dat goed aansloot bij de opvattingen uit de zestiger jaren over de veranderde positie van mens tegenover God. God werd niet gezien als macht boven de mensen, maar als aanwezig onder de mensen. Bovendien diende de ruimte multifunctioneel te kunnen worden gebruikt. Dit werd in Venlo verbeeld door de tabernakel centraal in de ruimte op te stellen, in Swalmen liep een min of meer openbaar trottoir door de kerk. Zijn kerken zijn enerzijds zeer functioneel ontworpen, maar bezitten nietemin een grote mate aan sacraliteit. In 1972 trok Van der Grinten zich terug als architect, omdat hij vreesde te veel artistieke concessies te moeten doen. Hierop werd hij vioolbouwer, hetgeen hij tot 1992 is blijven doen. Hij woont nog steeds in Amersfoort.
(Bron: Dr A. Jacobs en Drs. A.A. Wiekart – Kerken na 1940. Inventarisatie en waardenstelling kerkelijke bouwkunst na 1940 –Roermond – Stichting Monumentenhuis Limburg, 2003)
