HOME
ZOEKTIPS
LINKS en LITERATUUR
ORGELS
LAATSTE WIJZIGINGEN
OVER ONS
DONATIES


LAATST BIJGEWERKT OP 13-03-2024

Peutz, Frits

 
Geboortejaar: 1896
Overlijdensjaar: 1974
Betrokken bij: Anna (Bekkerveld)
Antonius van Padua (Vrank)
Bernadette (Abdissenbosch)
Broederklooster Molenberg (voormalig) (Joseph Wresinski Huis) (Molenberg)
Catharina (Buchten)
Christoforus (Kathedraal) (Roermond)
H. Geest (Roermond)
Lambertus (Oirsbeek)
Lambertus (Kerkrade)
Martinus (Urmond)
Matthias (Posterholt)
Medardus (Wessem)
Michaël (Heugem)
Monulphus en Gondulphus (Berg en Terblijt)
Nicolaas (Meijel)
O.L. Vrouw van de Heilige Rozenkrans (Treebeek)
O.L. Vrouw van Lourdes (Wittevrouwenveld)
Pancratius (Heerlen)
Salvius (Oude kerk) (Limbricht)
Theresia van het Kind Jezus (Ransdaal)
Vincentius à Paulo (Rumpen)
Voormalig Retraitehuis Mgr. L. Schrijnen met kapel (Molenberg)
Vredeskapel/gedachteniskapel (Heerlen)
 

Tekst overgenomen van deze pagina 

 

Peutz werd geboren in Uithuizen (provincie Groningen) als zoon van katholieke ouders, die hem in 1910 naar Rolduc bij Kerkrade stuurden voor zijn opleiding. Vanaf 1914 studeerde hij aan de Technische Hogeschool in Delft, met de bedoeling ingenieur te worden. In 1916 besloot hij echter architect te worden. Nog voordat hij zijn opleiding had voltooid keerde hij terug naar Limburg en begon in 1920  een eigen architectenbureau in Heerlen. In 1925 sloot hij zijn studie alsnog af. Hij betrok verschillende stijlvormen bij zijn werk, maar had een bijzondere affiniteit met het Nieuwe Bouwen, met een duidelijk eigen interpretatie. Peutz overleed op 78-jarige leeftijd te Heerlen.

Peutz is als architect lange tijd ondergewaardeerd. Doordat hij niet in de Randstad maar in Limburg bouwde, werd hij aanvankelijk buiten zijn provincie minder bekend. Bovendien ontwierp hij zowel moderne als meer traditionele gebouwen, wat hem bij beide kampen in de architectuur omstreden maakte. Veel van zijn moderne gebouwen staan in Heerlen. Hij maakte naam door onder meer het warenhuis dat hij in 1933 ontwierp voor de Heerlense stoffenkoopman Peter Schunck. Tegenwoordig staat het bekend als het Glaspaleis. Het is door de Union of International Architects opgenomen op een lijst van de duizend belangrijkste gebouwen van de 20e eeuw.

Ook als architect van kerken was Peutz vrij succesvol; hierbij hanteerde hij vooral traditionele stijlen en maakte hij vaak gebruik van mergel waardoor zijn kerken goed aansloten bij de Limburgse traditionele architectuur. Als gevolg van deze houding was hij binnen het bisdom Roermond onomstreden, dit in tegenstelling tot meer vernieuwende collega's als Alphonse Boosten en Jos Wielders. Tot Peutz' oeuvre horen onder meer kerken in Ransdaal, Oirsbeek en Berg en Terblijt. Buiten Limburg kreeg Peutz echter nauwelijks kerkelijke opdrachten, met name doordat hij zich sterk afzette tegen de zgn. Delftse School, een groep traditionalistische architecten onder leiding van M.J. Granpré Molière en de daaruit voortgekomen Bossche School onder leiding van Dom N. van der Laan. Deze bewegingen waren vanaf de jaren 20 tot in de jaren 60 dominante factoren in de Nederlandse katholieke kerkelijke architectuur maar kregen in Limburg nauwelijks voet aan de grond. Na 1950 ontwierp Peutz ook enkele kerken in meer moderne stijlen.

Zie voor informatie over Peutz ook Archimon en http://www.rijckheyt.nl/sjablonen/rijckheyt/pagina.asp?subsite=100&pagina=446.

 Zie verder ook: Peutz, Frits | Kerkramen in de Mijnstreek