San Salvator

De San Salvatorkerk staat naast het winkelcentrum centraal in de wijk. Alleen het kruis laat de voorbijganger weten, dat het om een kerk gaat. Daardoor valt het gebouw niet op in de omgeving. De zichtas van de aanliggende straten is op de kerk gericht, maar deze hebben geen toegevoegde waarde.

Type

De niet-georiënteerde bakstenen zaalkerk heeft een plat dak. De centrale opstelling is opgebouwd met stoelen.

Bouwgeschiedenis

Noodkerk

De wijk Daalhof is de laatste uitbreiding van de stad in het westen. Gelegen tegen de Belgische grens werd vanaf 1970 een minder rigide industrieel complex neergezet dan bijvoorbeeld op Malberg. De zielzorg zou in eerste aanleg moeten geschieden vanuit de Jozefkerk in Belfort, maar al in 1972 startte pastoor J. Poell in de latere kinderboerderij aan de Aureliushof met eigen kerkdiensten voor deze wijk. Al snel werd de keuze gemaakt, om de kerk als multifunctioneel centrum te laten fungeren, omdat in Maastricht zoiets niet bestond. In de stad stonden echte kerken en deze parochie diende iets toe te voegen aan het bestaande. In 1974 werd een ruimte in het buurtcentrum Atrium voor de missen gebruikt. Heel bewust werd opnieuw gekozen voor de keuze van een kerkaccommodatie, waarin tevens gemeenschapsvoorzieningen zouden komen. Daarom was de kans, deze zaal van Atrium te huren, zeer welkom, want zo kon worden bekeken, of deze opzet zou slagen. Al snel kwamen het pastorale team en de DCPB tot de conclusie, dat het niet verstandig was, te veel functies in het kerkgebouw te doen plaatsvinden. Het Groene Kruis en andere instellingen zorgden voor hun eigen onderkomen. Maar de gedachte, dat de kerk in de directe omgeving van deze voorzieningen diende te blijven, bleef bestaan. Uiteindelijk besloot het bestuur van de ‘Stichting Kerkelijke Belangen Daalhof’  naar een andere voorziening om te zien. Opvallend is de constructie, die ook bij de Jozefkerk werd gebruikt. Een (wereldlijke) stichting werd opgericht om de parochie te gaan opbouwen

Huidige kerk

Toen H.J. Linke in 1975 tot pastoor werd benoemd in de San Salvatorkerk waren de plannen al flink op streek. De architect B.J.H. Verhey van het architectenbureau Baanders, Frenken, Wilgers en Verhey kreeg de opdracht een ontwerp te maken. In 1976 maakte Verhey een ontwerp, waarbij de kerk geheel los van het Atrium kwam te staan. Dit ontwerp kreeg het groene licht. De gunning van de bouw ging naar aannemer Gebroeders Theunissen te Maastricht. Voor de bouw werd DACW-subsidie ontvangen. De eerste steen werd gelegd op 11 december 1977 en het volgende jaar kon de kerk door deken Pelzer op 21 april in gebruik worden genomen.

Exterieur

De kerk is rechthoekig en opgetrokken in baksteen in wild verband en heeft een plat dak. De kerk heeft aan de zijde van de Herculeshof een verlaagde aanbouw over de gehele breedte van het gebouw. De hoofdingang met een dubbele glazen deur bevindt zich aan de Penatenhof en staat in de laagbouw. Doordat de ingang enigszins is teruggetrokken ontstaat een narthex, die met een luifel is afgedekt. In de kerk is de muur doorbroken door een hoog venster, dat doorloopt tot de boeiboorden van trespa. Aan de Herculeshofzijde staat de laagbouw, waarin de dagkapel is gevestigd. De muren worden doorbroken door een lichtstraat aan de Penatenhofzijde en twee vensters in de dagkapel. Aan de rechterzijde hiervan is een tweede ingangspartij, die kan worden betreden door een dubbele glazen deur en wordt verlicht door een glaswand in de laagbouw. De gevel van de kerk aansluitend hieraan is, op een venster na, gesloten. De achterzijde van de kerk is slechts doorbroken door een viertal vensters onder de boeiboord.

Interieur

Zicht op het priesterkoor

De kerk wordt betreden door de ingang aan de Penatenhof of aan de Herculeshof. Beide ingangen leiden naar een door daglicht verlichte narthex en komen uit terzijde van het presbyterium, dat aan de Herculeshofzijde staat. De kerk bestaat uit een rechthoekige zaal, die op de vloer is bekleed met Heugaveldtegels. De muren zijn opgemetseld in wild verband en het plafond is betimmerd met wit geschilderde planken. Licht treedt binnen door vensters van de vloer af tot het plafond. Deze zijn tegen de hoeken uitgesneden in de achterwand en de zijwanden. Het priesterkoor is afgescheiden door een verhoging in de vloer, bekleedt met kwartsiet. Door de voortzetting van de sluitmuur ontstaat een deels afgesloten gedeelte. Aan de linkerzijde hiervan is de sacristie te bereiken. Extra licht wordt toegelaten door drie naast elkaar geplaatste lichtkoepels boven het houten altaar, dat centraal op het koor staat. De dagkapel is vanuit de beide narthexen bereikbaar. Op de vloer liggen grijs-blauwe plavuizen. De muren zijn in wild verband opgemetseld, het plafond is betimmerd met witte planken. Licht treedt binnen door smalle vensters.

(Bron: Dr A. Jacobs en Drs. A.A. Wiekart – Kerken na 1940. Inventarisatie en waardenstelling kerkelijke bouwkunst na 1940 –Roermond – Stichting Monumentenhuis Limburg, 2003).

Orgel

In 1982 plaatste Verschueren (Tongeren ,B) in deze kerk een tweemanuaals orgel

                               - nadere gegevens (nog) niet voorhanden -

Bron: G.M.I.Quaedvlieg – Orgeldocumentatie Limburg (Stadsbibliotheek Maastricht).