Door Engels granaatvuur tussen oktober 1944 en februari 1945 werden van de toren de spits en een gedeelte van het metselwerk weggeslagen. Ook het dak kreeg enkele voltreffers, die het zwaar beschadigden. Van de inventaris gingen alle misgewaden verloren. Communiebank en orgel werden beschadigd. Lang voordat het gevaar beschieting acuut werd, was veel zorg besteed aan het veilig opbergen der kostbaarheden. De gewijde vaten en een reliekschrijn werden in de pastorietuin begraven en zijn ongedeerd weer te voorschijn gekomen.

Bron: Verwoeste kerken in Limburg/A. van Rijswijck, pr.