Van november 1944 tot februari 1945 namen de Engelsen de kerk op onregelmatige tijden onder vuur. In zwaar beschadigde toestand kwam ze uit de strijd: 30% stond nog overeind, de rest was een grote puinhoop. Het dak en een groot deel van de gewelven, gevels en toren waren vernield. Granaten en of neerstortend puin verpletterden 23 kerkbanken en het harmonium. In januari 1945 redde men de liturgische gewaden en gewijd vaatwerk door ze onder een regen van granaatvuur op een van kerkladders geïmproviseerde slee weg te brengen en in de kelder van het zusterklooster in te metselen. De oude kerk overleefde de oorlog niet.

Bron: De verwoeste kerken in Limburg / A. van Rijswijck, pr. - 1946