Foto: november 2018

Ruimtelijke context

De kerk staat op een verhoging in het landschap en is omringd door bejaardenwoningen. Alleen de bovenzijde van het dak steekt gedeeltelijk boven de woningen uit. Het geheel staat aan een doorgaande weg en nabij een klein winkelcentrum. De wijk, waarin de kerk staat, bestaat uit woningen en utiliteitsbouw uit diverse perioden na 1960.

Type

De niet-georiënteerde zaalkerk is opgetrokken in bakstenen muren, met een zadeldak, dat voor een belangrijk deel het uiterlijk van de kerk bepaald. De stalen dakspanten lopen onder het dak uit tot op de grond. De opstelling is gewijzigd in een zuiver axiale.

Bouwgeschiedenis

De parochie werd in 1963 afgesplitst van de H. Lambertusparochie. De eerste zorg van de pastoor was een noodkerk, die in 1964 werd gebouwd op de plaats waar tegenwoordig Muspelheim staat. Het was een rechthoekig houten gebouw met een zadeldak. Het dak bestond uit doorzichtige golfplaten. Hoewel in eerste instantie het effect goed leek, bleek reeds na korte tijd, dat de isolatie van het gebouw volstrekt onvoldoende was en door het dak in de zomer de temperaturen ondragelijk hoog werden. De locatie voor de kerk was inmiddels ook vastgesteld. Midden in de nieuwbouwwijk op een verhoging in het maaiveld, consequent aangeduid als ‘terp’. P. Weegels werd aangesteld als architect, maar deze overleed op 1 augustus 1966. Inmiddels was het K.S.K.I.-rapport no. 308 ‘ Kerkenbouw in het bisdom Roermond’ in bewerking en werd duidelijk, dat grote kerken niet meer nodig waren door de teruglopende zondagsbezoeken en ontkerkelijking. Nogmaals werden de bouweisen naar beneden bijgesteld. Na het overlijden van Weegels werd J. Buschman uit Venlo voorgedragen als architect. Het duurde lang voordat alle partijen het eens werden over ontwerp, kosten en plaats. De kerk was pas gereed in 1973 en werd op 28 november 1973 ingezegend door Mgr. Gijsen.

Veranderingen

In 1988 kwamen plannen om de kerk te verbouwen. Naast de mogelijkheid van een aanbouw, die als dagkapel en gemeenschapsruimte gebruikt kon worden, werden plannen voor het priesterkoor ontworpen, dat groter zou worden en waar het altaar centraal geplaatst kon worden. Ook nu werd hiervoor Buschman aangezocht, die het ontwerp leverde. De plannen werden goedgekeurd, maar alleen de plannen voor het priesterkoor vonden uitvoering. In 1990 werden opnieuw plannen gemaakt voor een andere dagkapel, die met een vouwwand van de rest van de kerk zou kunnen worden afgescheiden. De bedoeling was enige bijruimten te creëren ten behoeve van catechese en buurtwerk. Deze plannen gingen niet door, ofschoon tot op heden plannen voor uitbreiding van de bijruimten bestaan. Wel werd de dagkapel, die door een glazen schuifwand van de kerk was afgescheiden, met betonstenen afgesloten en werd aldus een bijruimte geschapen. De dagkapel verdween hiermee. De stoelen werden in circa 1995 vervangen door banken, die uit verschillende kloosters kwamen, onder meer uit De Berkt te Baarlo. Sinds deze beschrijving uit 2003 hebben nog meer veranderingen plaatsgevonden.

Exterieur

Foto: november 2018

De zaalkerk is voorzien van een overstekend zadeldak, dat is gedekt met bruinrode nogmaals verbeterde hollandse pannen. Het dak heeft bakgoten en puntgevels. De ijzeren dakspanten lopen schuin door naar de grond tot in de betonnen sokkels. Aan de ingangszijde staat in de gevel een venster met roedeverdeling over de gehele gevel. Hier tegenaan is aan de buitenzijde een gesloten kubusvormig tochtportaal gebouwd met een dubbele houten deur, waarlangs rechte vensters zijn aangebracht. Onder de daklijst loopt een strook vensters boven de zijmuren. Aan weerszijden van het koor staat een venster tot aan de grond. Aan de sacristiezijde bevindt zich hierin een openslaande deur. De koormuur heeft een gesloten topgevel. De sacristie staat aan de linkerzijde van de kerk, onder een zadeldak en in vergelijkbare vormen als de kerk. De puntgevels zijn doorbroken door raampartijen. De toegang bevindt zich aan de zijkant.

Interieur

Zicht op het priesterkoor. Foto: november 2018

Zicht naar achteren. Foto: november 2018

De kerk wordt betreden door een tochtportaal, dat van de kerk is gescheiden door twee glazen tochtdeuren. Hieromheen is de gevel geheel van glas, dat veel licht toelaat in de kerk. De muren zijn opgetrokken in betonstenen in halfsteensverband en zijn aan de bovenzijde voorzien van een strook vensters. De kerk heeft een open dakstoel. Tussen de ijzeren spanten is de dakstoel betimmerd met witte planken op een zwarte achtergrond. Op de vloer liggen gewassen grindtegels in halfsteensverband. Aan de linkerzijde van de kerk staan drie deuren. Centraal is de ingang van de biechtstoel, ter weerszijden hiervan de toegangen tot de sacristie en de bijruimten. De biechtstoel is voor de priester te bereiken door een deur aan de andere zijde, naast de sacristie. De banken zijn axiaal opgesteld met een middenpad, dat naar het presbyterium leidt. Aan de linkerzijde van het presbyterium is ruimte voor het zangkoor, rechts staat de doopvont. Het priesterkoor heeft aan weerszijden een venster over het gehele muurvalk, aan de linkerzijde voorzien van een openslaande deur. De zichtwand is gesloten.

(Bron: Dr A. Jacobs en Drs. A.A. Wiekart – Kerken na 1940. Inventarisatie en waardenstelling kerkelijke bouwkunst na 1940 –Roermond – Stichting Monumentenhuis Limburg, 2003).

Na 2003 is het interieur ingrijpend gewijzigd en ten opzichte van de situatie in 2003 zeker verfraaid.

Orgel

Geen gegevens voorhanden.