Op 24 november 1944 werd de toren van de kerk opgeblazen. De lading was zo sterk dat ook van de rest van de kerk weinig of niets overbleef. Voor talloze krijgsgevangenen was deze kerk - zoals trouwens alle Limburgse kerken - een eerste toevluchtsoord na hun vlucht over de grens. Vele andere vervolgden vonden er door toedoen van pastoor H. Vullinghs een asyl, totdat deze zelf in mei 1944 in handen van de Duitsers viel en zijn naastenliefde en vaderlandsliefde in het concentratiekamp Bergen-Belsen met de dood moest bekopen.

Bron: De verwoeste kerken van Limburg / A. van Rijswijck, pr. - 1946