De pas gebouwde kerk kreeg in de oorlogswinter 1944-'45 verschillende granaattreffers op dak en muren. Bovendien werd op 16 november door de Duitsers de helm van de toren opgeblazen. Toen de pastoor enkele ogenblikken voor de explosie vroeg, of de mensen rond de kerk wel gewaarschuwd waren, kreeg hij van de Duitsers ten antwoord: "Nicht nötig, nier die Spitze geht". Dit keer was dat eens waar. Een deel van het bovenste metselwerk van de toren scheurde en de kerk kreeg uiteraard veel glasschade, maar de zware balken van de spits vielen alle langs de kerk heen en alleen de lichtere planken ervan kwamen op het dak terecht. Dat neemt niet weg dat er toch ongeveer 40.000 pannen vernield werden. Met uitzondering van het orgel heeft de inventaris van de kerk zogoed als geen schade opgelopen. Wel had het gebouw in de winter nogal te lijden van vocht en regen. Het is in de loop van 1946 hersteld. Het alarmklokje, dat na de roof van de eigen klokken in de toren werd gehangen was 16 kg. zwaar en afkomstig uit de kapel het Leuken te Weert.

Bron: De verwoeste kerken in Limburg / A. van Rijswijck, pr. - 1946