De sobere, forse vierkante en mooie toren uit baksteen van de kerk uit 1775 stond er in 1944 nog steeds. In 1880 was de rest van die kerk vervangen door een mooie driebeukige kerk van Carl Weber. In het begin van de maand januari 1945 laadden de Duitsers de toren vol met springstof en verboden eenieder de toegang. Langs deze weg alleen was de orgeltribune te bereiken. In die maand januari werd de kerk door granaatvuur van de Engelsen zo zwaar beschadigd, dat er geen diensten meer konden worden gehouden. In die tijd werd het in zijn soort mooie hoofdaltaar van Windhausen (Goch) door een voltreffer geraakt en vrijwel vernield. Van een op het priesterkoor opgesteld harmonium, waarmee men zich de laatste tijd had beholpen, vond men niets meer terug. Op 28 januari, daags voor de bevrijding, lieten zes volslagen dronken Duitsers de toren van de kerk in de lucht vliegen, waarna ze met dezelfde bedoeling per auto naar Azenray en Boukoul reden. De toren kwam bij het opblazen zo terecht, dat hij op de kerk viel. Het middenschip kreeg ernstige schade, het dak bleef weliswaar voor een deel hangen, maar alle gewelven stortten in. De kerk is daarna geheel afgebroken.

Bron: Verwoeste kerken in Limburg/ A/ van Rijswijck, pr