Met uitzondering van het Zusterhuis, waarin ouden van dagen waren ondergebracht, werd op 27 oktober 1944 het hele dorp door de Duitsers gedwongen om te evacueren. Intussen gebruikten de soldaten de kerktoren als uitkijkpost, wat voor de Engelsen aanleiding werd hem op 28 oktober 1944 hevig te beschieten en dientengevolge te beschadigen Tot overmaat van ramp bliezen de Duitsers op hun terogtocht op 22 november de toren geheel op. De spits viel op het dak van de kerk, zodat alleen de pilaren en de muren van het schip ongedeerd bleven. Banken en orgel gingen verloren, de rococo-preekstoel, afkomstig uit de kerk van Ercen, bleef gespaard.

Hte behoud van de gewijde vaten en de liturgische gewaden is te danken aan het keurige gedrag van twee jonge Duitse soldaten - een was niet eens katholiek - die op 4 november de dienstdoende geestelijke kwamen waarschuwen, dat de kluis in de sacristie geforceerd werd. Gezamenlijk gingen nu deze drie onder het granaatvuur door naar de kerk om te redden wat er te redden viel.

Bron: Verwoeste kerken in Limburg/A. van Rijswijck, pr.