Klooster Maria ter Engelen

Foto: mei 2006

Ruimtelijke context

Het klooster ligt aan de Hilleshagerweg, maar een vrij lange, beplante toegangsweg scheidt het klooster van de drukte van het doorgaand verkeer.

Bouwgeschiedenis

Het Klooster, Maria ten Engelen, is door de opdrachtgevers, de slotzusters Clarissen Capucinessen, de Abdis zuster Agnes en haar assistent zuster Petra met de overige medezusters vóór Kerstmis 1978 betrokken.

De 15 binnen- en de 6 buitenzusters bewoonden daarvoor het veel te groot geworden klooster aan de Capucijnenweg in Wahlwiller, terwijl de zusters van Kerkrade een groter klooster nodig hadden, zodat ze hun klooster aan deze zusters verkochten.

Het klooster voor de sobere en stille slotzusters moest een eenheid vormen met:

1. het Limburgse heuvelland.

2. een carrévormige Karolingische hoeve

3. een franciscaans klooster met atrium

4. een oost west gesitueerde kapel met de uit het oude klooster afkomstige kerkbanken ontworpen door de architect Dom van der Laan (een kwartslag gedraaid).

Verder moest het klooster goed bereikbaar zijn voor de gelovigen uit de buurt en beschikken over een lift, rolstoelbrede deuren, cellen van 300 bij 300 cm. met wastafel en c.v., een ziekenkamer (met uitzicht via een balkon in kapel) met bad en badlift, een mortuarium en een groentetuin.

To Crijns-Beckers, beeldend kunstenares, ontwierp het interieur van de kapel, de drie glasappliqué’s aan weerszijde van het altaar (de ochtendzon verlicht ze schitterend): links onder: de kiemende zaden, rechts onder: de opgroeiende planten en links boven: de bloeiende bloemen, met smeedijzeren poorten en hekken van de hoofdingang.

Aannemer was Jos van Wersch uit Kerkrade. De binnenmuren van poriosteen zijn van DSM. Ze zijn ongepleisterd. De stichtingskosten bedroegen 1,5 miljoen gulden.

Tuinarchitect Joep Houba uit Heerlen ontwierp de beplantingen voor de pandhof, de achtertuin en de oprijlaan met de bestratingen voor de paden.

In 1998 werd het klooster door de laatste 6+2 (zieke) zusters verkocht aan de Andreasstichting: de priester Drs. Van Dijk en broeder Anton met de zusters. Zelf verhuisden ze naar het klooster Blankenberg in Cadier en Keer.

In augustus 2001 verhuisden de laatste vier o.l.v. zuster Bernadette naar Maria ten Engelen Huize Witven in Someren.

Tekst: Ing. Huib Crijns, 30 april 2010.

Het klooster werd to 2013 bewoond door de contemplatieve orde van de Zusters van het Heilig Kruis. Op 24 februari werd in de kapel een afscheidsdienst gehouden.

Bron: Limburgs Dagblad, 17 januari 1978 met dank aan Huib Crijns, architect van het klooster

Geschiedenis van de zusters Clarissen-Capucijessen in Nederland

Rond 1900 kwamen deze slotzusters uit Aix en Provence (Frankrijk) naar Nederland omdat ze in Frankrijk geen enkele bron van inkomsten hadden. In 1942 werd hun klooster in Vaals gebombardeerd en weken ze uit naar het klooster van de paters Camillianen, ook in Vaals. Dat klooster moesten ze op last van de Duitse bezetter ook weer verlaten. In 1950 werd met geld dat ze alls oorlogsschade hadden ontvangen een nieuw klooster gebouwd in Wahlwiller. Toen dat klooster te groot werd verkochten ze het aan de missiezusters Dienaressen van de H. Geest uit Kerkrade en bouwden ze een nieuw klooster in Mechelen. De 21 overgebleven zusters betrokken op 21 december 1979 in de veronderstelling nu een definitief tehuis gevonden te hebben. De geschiedenis is anders verlopen. Gebrek aan nieuwe roepingen maakte dat ook dit klooster veel te groot werd en in 1998 moesten zij het weer verkopen. (Zie boven).

Type

Wit geschilderd klooster en kloosterkapel in de vorm van een carréboerderij en een franciscaans klooster met atrium.

Exterieur

Patio. Links het klooster, rechts de kapel. Foto: mei 2006

Het kloostergedeelte en de kapel hebben elk een eigen ingang, die via een patio met elkaar zijn verbonden. Deze patio geeft het geheel een rustieke uitstraling. De kapel heeft een opvallen moderne architectuur. De ramen worden gesierd door fraai glaswerk.

 Koorzijde kapel. Foto: mei 2006

Interieur

Kapel tijdens de bouwfase. Foto: collectie Huib Crijns, 1978