Schoonbrood, Henri

Zelfportret, 1952. Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Henri_Schoonbrood

Wie was Henri Schoonbrood (1898- 1972)?

Henri Schoonbrood, afkomstig uit Maastricht, was schilder, glazenier en mozaïek kunstenaar. Hij was een typische exponent van de Limburgse school. De naam “Limburgse school” wordt gebruikt voor kunstenaars en architecten uit Limburg die vooral tussen 1920 en 1950 actief waren.

Henri Schoonbrood was een allrounder die zijn gezin kon onderhouden dankzij de vele monumentale opdrachten voor met name kerken en openbare instellingen. Hij zocht steeds naar nieuwe manieren om zich uit te drukken. Als je zijn vroege werk vergelijkt met zijn latere werk, dan vermoed je niet dat het van dezelfde kunstenaar is. Zijn stijl is aanvankelijk figuratief, maar na de oorlog wordt die steeds abstracter.

Biografie

Henri Schoonbrood werd in 1898 geboren te Maastricht. Hij groeide op in een tijd dat Maastricht een grote aardewerk industrie had, die aan veel mensen werk verschafte. Kunstonderwijs bestond nog niet, totdat Robert Graafland in 1910 de Limburgse Kunstkring oprichtte. Hij enthousiasmeerde jongeren om voor de kunst te kiezen. Een andere grote kunstenaar uit die tijd, Henri Jonas, gaf op zaterdag in Maastricht schilderslessen “en plein air”.

Van 1925 tot 1929 volgde de jonge Henri lessen van Jonas en tegelijkertijd ook het kunstonderwijs aan de Middelbare Kunstnijverheidsschool te Maastricht. Hub Levigne, Jef Scheffers, Harry Koolen behoorden tot zijn vrienden en waren allen lid van de Limburgse Kunstkring. Daarnaast ontmoetten vele kunstenaars elkaar in café Suisse aan het Vrijthof te Maastricht.

In 1926 nam Schoonbrood deel aan een grote prijsvraag voor jonge Nederlandse Kunstschilders. Hij schilderde “Het Geitje” te midden van de natuur en won de gedeelde eerste prijs met Charles Eyck.

Met de stadssubsidie van Maastricht op zak, schreef hij zich in aan de Rijksacademie te Amsterdam, afdeling monumentale kunst. Schilderen kon hij toen al. Een hoogtepunt uit die tijd is het schilderij “de Emmaüsgangers” (1929), thans hangend in het Catharijne Couvent te Utrecht. Tijdens zijn verblijf in Amsterdam krijgt hij zijn eerste monumentale opdrachten. Vele volgden. Meer dan 100 ramen in de kerken van oa. Margraten, Broekhem-Valkenburg, Maastricht (Theresiakerk en Sint-Petruskerk) en Heerlen (Vrank) worden van glas-in-lood voorzien. Zijn grootste opdracht krijgt hij tijdens en na de oorlog uit Beverwijk voor de OLV van Goede Raadkerk.

Na de oorlog veranderde er veel in Nederland. Nieuwe kunststromingen ontstonden, zoals het abstracte expressionisme. Schoonbrood koos zijn eigen weg van vernieuwing. Dit is goed te zien in zijn glas-in-loodramen in Beverwijk, met een opvallend kleurgebruik, maar ook in zijn gouaches en olieverven. Hoewel hij nog steeds figuratief bleef schilderen, lijken zijn schilderijen soms meer op glas-in-loodramen, doordat hij duidelijke contouren en grotere kleurvlakken gebruikt.

In de jaren 60 vernieuwde hij zich wederom. Hij had nog regelmatig contact met collega kunstenaars en exposeerde samen met hen. Zijn landschappen aan het einde van de jaren 60 vormen een nieuw en laatste hoogtepunt in zijn oeuvre.

Tekst van H. Wijnen / M. Paris-Vankan uit de flyer, uitgegeven bij gelegenheid van de overzichtstentoonstelling Henri Schoonbrood in het gemeentehuis te Beek in september 2010.