Weegels, Pierre
Geboortejaar: | 1904 |
Overlijdensjaar: | 1966 |
Betrokken bij: |
Barbara (Tungelroy) Catharina (Wellerlooi) Gerardus Majella (Nederweert-Eind) H. Geest (Ospeldijk) Isidorus (Heibloem) Isidorus (Haler-Uffelse) O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen (Evertsoord) O.L. Vrouw van het H. Hart (Panheel) Onbevlekt Hart van Maria (nu Fatima Huis) (Weert) |
Pierre Weegels (1904-1966)
Pierre H. Weegels werd op 20 oktober 1904 te Weert geboren. Waarschijnlijk doorliep hij het Bisschoppelijk College te Weert en daarna de MTS te ’s-Hertogenbosch, aangezien later regelmatig stagiairs van die opleiding op zijn kantoor werkzaam waren. Weegels organiseerde regelmatig uitstapjes met zijn personeel, waarbij ook het werk van andere architecten bekeken werd. Van studiereizen naar het buitenland is niets bekend. Wel was Weegels geabonneerd op een reeks Nederlandse en buitenlandse architectuurbladen zoals het Katholiek Bouwblad, Werk, Eglise, Architecture aujourd’hui, Bauzeitung, Domus, almede een Amerikaans en Deens blad. Een echte bibliotheek was er niet. Wel werd regelmatig een boek geconsulteerd met betrekking tot kerkelijke symboliek. Weegels was lid van de BNA en de Koninklijke Maatschappij tot bevordering der Bouwkunst. Over het werk van andere architecten liet hij zich niet uit. Hij had ook nauwelijks contact met collega’s. Wel kwamen H. van Groenendael en Piet Coenders wel eens zijn advies inwinnen. Wel was hij bevriend of onderhield hij goede contacten met kunstenaars als Charles Eyck, Hugo Brouwers en Cor van Geleuken. Weegels had geen voorkeur voor bepaalde materialen. Ofschoon hij directeur was van een betonfabriek was hij geen voorstander van een ongelimiteerd gebruik van dit bouwmateriaal in de kerkenbouw. Daar waar hij beton toepaste en in het zicht liet, werd het beton gebouchardeerd om het meer op natuursteen te laten lijken. Een van de weinige keren dat hij kritiek uitsprak over een collega, i.c. Frits Peutz, had dit betrekking op de betonnen koepel van diens H. Geestkerk te Roermond. Hij vond de toepassing van beton goedkoop en weinig sacraal. Weegels was bovendien van mening dat het priesterkoor verheven moest zijn. Weegels besprak met zijn medewerkers wat en hoe er gebouwd moest worden. Zelf stond hij nooit achter de tekentafel. Voor bijzondere constructies, zoals de triomfboog in de Fatimakerk te Weert, werd een speciale maquette gemaakt. Er waren – inclusief zo’n twee à drie stagiairs – gemiddeld tien personen werkzaam op zijn bureau annex woonhuis aan de Maaspoort 36 te Weert. Voor de Tweede Wereldoorlog hield Weegels zich bezig met utiliteitsbouw en particuliere woningbouw. Na de Tweede Wereldoorlog manifesteerde hij zich tevens als kerkarchitect. Waarom hij toen pas in de kerkenbouw verzeild raakte, viel niet meer te achterhalen. Hij had echter nogal wat connecties met wereldheren en regulieren, met name de oblaten. Wellicht hebben zijn hem overgehaald zich met de sacrale architectuur bezig te gaan houden. Zelf heeft hij hierover nooit iets losgelaten, maar als gelovig man beschouwde hij het wel een eer om kerken te bouwen. Zijn eerste kerkelijke opdrachten betroffen het herstel van de toren van de Lambertuskerk te Nederweert en de herbouw van de O.L. Vrouwekapel te Panheel in 1947. De plannen voor Heibloem (1951), Haler (1952) en Evertsoord (1955) konden, vanwege de geringe financiële draagkracht van de parochies, niet worden uitgevoerd, zoals hij ze gepland had. Opzien baarde hij met zijn waaiervormige kerken die te Nederweert-Eind en Weert-Molenveld verrezen. Weegels greep daarbij terug op voorbeelden uit Zwitserland. Hij maakte daartoe een studiereis naar deze Alpenrepubliek. Mogelijk had Weegels uit de vakbladen al gelezen over de waaiervormige kerken. Zijn plannen voor de nieuwe Nicolaaskerk te Venlo-Genooy werden niet uitgevoerd, omdat afwisselend de BBC en de welstandscommissie van Venlo hun goedkeuring onthielden. Plannen voor kerken te Rossum en Hoorn werden evenmin uitgevoerd. Weegels was er de man niet naar om zijn ideeën door te drijven. Het feit dat hij vrijgezel was, en als directeur van een betonfabriek bovendien financieel niet afhankelijk was van opdrachten, kan hierbij een rol hebben gespeeld. Behalve in de kerkenbouw bleef Weegels ook actief binnen de profane architectuur. In Weert bouwde hij onder andere diverse scholen, de gebouwen van de NV Smeets Drukkerijen, het politiebureau, sportcentrum ‘Tranchée’ en openluchttheater ‘De Lichtenberg’. Pierre Weegels overleed te Weert op 1 augustus 1966.
(Bron: Dr A. Jacobs en Drs. A.A. Wiekart – Kerken na 1940. Inventarisatie en waardenstelling kerkelijke bouwkunst na 1940 –Roermond – Stichting Monumentenhuis Limburg, 2003)